For years, Grace has watched the wolves in the woods behind her house. One yellow-eyed wolf—her wolf—is a chilling presence she can't seem to live without. Meanwhile, Sam has lived two lives: In winter, the frozen woods, the protection of the pack, and the silent company of a fearless girl. In summer, a few precious months of being human… until the cold makes him shift back again.Now, Grace meets a yellow-eyed boy whose familiarity takes her breath away. It's her wolf. It has to be. But as winter nears, Sam must fight to stay human—or risk losing himself, and Grace, forever. ( http://maggiestiefvater.com/the-shiver-trilogy/shiver/ )
I read this book a while back, but since i finished the third book of this trilogy a week ago, i decided to make a review on it and the following weeks i will review the other two.So, without any further ado here is the review.
Grace had been fascinated by the wolves in the woods behind her house since a member of the local pack rescued her from a vicious attack of his fellows. Ever since she had been looking for her wolf with the yellow eyes. Then, one day, she found him in front of her house, human. This is how Grace and Sam's story begins. But, in their story nothing is guaranteed. They have to fight for them to be together. Maggie Stiefvater takes the same old story of werewolves and turns it into something interesting and new. Forget the silver bullets and the full moon, in this book when the temperature falls below freezing the members of the pack shapeshift into wolves, but not dangerous werewolves just simply normal wolves. They have nothing human inside them, even their human years are limited. The author has turn werewolves from horrible, disastrous creatures into something beautiful and sad. If you look for action and suspense this isn't a book for you. At its core Shiver is a love story. I've never read a book more lovely, lyrical and introspective than this one. It has been criticized for being too slow and wordy but i found it to be very beautifully written, with a stunnigly lyrical prose. It's not only the way she writes that makes this book so special but the characters also. The male character, Sam Roth, is one of a kind. No other boy would treat a girl with as much respect as Sam shows for Grace. He is a sensitive and artistic type. His relationship with Grace is very emotional and sweet (he just makes you wonder where are these guys nowadays?!). Grace on the other hand, is the strong and logical one. Never shows fear even when she's completely scared. And that characteristic of hers was actually a big relief beacause i can't stand any more heroines who are incapable of making decisions and fighting for what they really want. Okay, you might think it's a little unrealistic that she immediately believed in werewolves but in my opinion that's because she wanted so desperatly to be with the wolf who saved her, the one with the yellow eyes. Maybe, another reason why is because she felt partly connected with the wolves all these years. During her childhood she was bitten and infected but somehow she never transformed. Anyway, you just have to go with the flow that this is a fictional story.
The book is narrated by the alternative perspectives of Sam and Grace. This way you get the chance to see the story unfold within the eyes of both of them. However, you will not get confused or annoyed! The closure of the book is open and full of hope but the reader isn't sure what will happen and if there would really be a happy ending without any restrictions.
I can't explain what made me fall in love with this book... I just know it had me hooked from the beginning!
Διάβασα αυτό το βιβλίο πριν από λίγο καιρό, αλλά αφού τελείωσα το τρίτο βιβλίο της τριλογίας την περασμένη βδομάδα, αποφάσισα να γράψω την κριτική μου πάνω σε αυτό και τις επόμενες βδομάδες θα δημοσιεύσω την κριτική για τα άλλα δυο. Χωρίς περαιτέρω λοιπόν καθυστέρηση, να η κριτική.
Την Γκρέις πάντα την γοήτευαν οι λύκοι στο δάσος πίσω από το σπίτι της, από τότε που ένα μέλος της τοπικής αγέλης την έσωσε όταν της επιτέθηκαν οι άλλοι λύκοι. Από εκείνη τη στιγμή ψάχνει τον λύκο της με τα ξεχωριστά κίτρινα μάτια. Μια μέρα τον βρίσκει μπρόστα στην πόρτα του σπιτιού της, άνθρωπο. Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία του Σαμ και της Γκρέις. Αλλά στην δική τους ιστορία τίποτα δεν είναι δεδομένο. Πρέπει να παλέψουν για να μπορέσουν να μείνουν μαζί. Η Maggie Stiefvater παίρνει την ίδια παλιά ιστορία των λυκανθρώπων και την μεταμορφώνει σε κάτι ενδιαφέρον και νέο. Ξεχάστε τις ασημένιες σφαίρες και την πανσέληνο, σε αυτό το βιβλίο όταν η θερμοκρασία πέφτει κάτω από το μηδέν τα μέλη της αγέλης μεταμορφώνονται σε λύκους, όχι σε επικύνδυνους λυκανθρώπους, απλώς σε φυσιολογικούς λύκους. Δεν μένει τίποτα το ανθρώπινο μέσα τους, ακόμη και τα ανθρώπινα χρόνια τους είναι περιορισμένα. Η συγγραφέας έχει μετατρέψει τους λυκανθρώπους από απαίσια, καταστροφικά πλάσματα σε κάτι όμορφο και μελαγχολικό. Αν ψάχνετε για δράση και περιπέτεια αυτό δεν είναι ένα βιβλίο για σας. Ουσιαστικά, το Ρίγος είναι μια ιστορία αγάπης. Δεν έχω διαβάσει κάποιο βιβλίο πιο αξιαγάπητο, ποιητικό και εσωστρεφές από αυτό. ¨Εχει κατηγορηθεί για την έλλειψη δράσης και έχει χαρακτηριστεί ως υπερβολικά λεκτικό, αλλά εγω το βρήκα εξαιρετικά καλογραμμένο, με μία υπέροχη ποιητική πρόζα. Δεν είναι μόνο η γράφη της Stiefvater που κάνει αυτό το βιβλίο τόσο ξεχωριστό, αλλά και οι χαρακτήρες. Ο κεντρικός ήρωας, ο Σαμ Ροθ, είναι απλά μοναδικός. Κανένα άλλο αγόρι δεν θα έδειχνε τόσο σεβασμό σε ένα κορίτσι, όσο δείχνει ο Σαμ στην Γκρέις. Είναι το είδος του ευαίσθητου και καλλιτέχνη. Η σχέση του με την Γκρέις είναι τόσο συναισθηματική και γλυκιά που σε κάνει να αναρωτιέσαι που είναι αυτά τα αγόρια σήμερα ;! Από την άλλη, η Γκρέις είναι περισσότερο δυναμική και λογική. Ακόμα και όταν είναι εντελώς φοβισμένη δεν επιτρέπει στον φόβο της να την μουδιάσει και δεν το δείχνει σε κανέναν. Και αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό της ήταν τόσο μεγάλη ανακούφιση, γιατί ειλικρινά δεν αντέχω άλλες ηρωίδες που είναι ανίκανες να πάρουν αποφάσεις και να αγωνιστούν για αυτό που πραγματικά θέλουν. Εντάξει, μπορεί να θεωρήσετε πως είναι κάπως εξωπραγματική η ευκολία με την οποία δέχεται η Γκρέις την ύπαρξη των λυκανθρώπων, αλλά κατά την άποψή μου αυτό συμβαίνει εν μέρει γιατί θέλει απελπισμένα να είναι μαζί με τον λύκο που την έσωσε, αυτόν με τα κίτρινα μάτια. Ίσως, άλλος ένας λόγος είναι ότι κάπου μέσα της, κάποιο κομμάτι της ένιωθε πάντα συνδεδεμένο με τους λύκους. Κατά τη διάρκεια της παιδικής της ηλικίας είχε δαγκωθεί και μολυνθεί, αλλά για κάποιο λόγο ποτέ δεν μεταμορφώθηκε. Όπως και να έχει απλά σε αυτό πρέπει να δεχθούμε οτί είναι μια φανταστική ιστορία.
Η αφήγηση του βιβλίου μοιράζεται ανάμεσα στις οπτικές γωνίες του Σαμ και της Γκρέις, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον αναγνώστη να δει την ιστορία να ξετυλίγεται μέσα από τα μάτια και των δύο πρωταγωνιστών. Παρόλα αυτά, δεν μπερδεύει ούτε ενοχλεί. Το τέλος μένει ανοιχτό μέχρι το επόμενο βιβλίο, ωστόσο ο αναγνώστης δεν είναι σίγουρος για το τι θα συμβεί και αν μπόρει να υπάρξει χαρούμενο τέλος χωρις περιορισμούς.
Δεν μπορώ να εξηγήσω τι με έκανε να ερωτευτώ αυτό το βιβλίο... Ξέρω απλώς ότι με μάγεψε από την πρώτη λέξη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου